 |
||||
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
||
 |
||||
|
Czynności pełnomocnika nieprofesjonalnego w postępowaniu cywilnym cdn. Postępowanie dowodowe
6.3 Dowód z dokumentu Legislator w k.p.c. posłużył się pojęciami dokument prywatny (art. 244 k.p.c.) i dokument urzędowy (art. 245 k.p.c.). Przy czym rozróżnienie tych dwóch dokumentów związane jest z jego wystawcą. Oznacza to, że skutkiem tego rozróżnienia jest ich moc dowodową tym samym wynikającymi z tego faktu domniemaniami prawnymi obwiązującymi w postępowaniu cywilnym. A zatem dokument urzędowy i dokument prywatny korzysta z domniemania prawdziwości (autentyczności). Domniemanie to może zostać obalone odpowiednio, poprzez udowodnienie przez stronę która zaprzecza prawdziwości dokumentu urzędowego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenia organu, od którego dokument ten pochodzi, są niezgodne z prawdą (art. 252 k.p.c.) lub też jeżeli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu prywatnego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenie osoby, która je podpisała, od niej nie pochodzi (art. 253 k.p.c.). Jednakże przypadku gdy jednak spór dotyczy dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca, prawdziwość dokumentu powinna udowodnić strona, która chce z niego skorzystać. Nadto pamiętać należy, że ustawodawca również dokonał rozróżnienia względem treści dokumentu wynikającej również z nośnika, na jakim został sporządzony. Zatem do wersji papierowej lub postacie elektronicznej zastawanie będą miały przepisy art. 244 do 257 k.p.c. Przy czym również, w zakresie tych przepisów mieszczą dokumenty stwierdzające tożsamość osoby i poświadczające, obywatelstwo polskie, uprawnienia jak również karty kredytowe. Inną grupą dokumentów są dokumenty wskazane w art. 308 k.p.c. w szczególności zawierających zapis obrazu, dźwięku albo obrazu i dźwięku, co do których stosowane będą przepisu o dowodzie z oględzin oraz o dowodzie z dokumentów.[33] Każdorazowo badanie prawdziwości dokonywane jest w oparciu o treść art. 254 k.p.c. Skutkiem zgłoszenia zarzutów przewidzianych w art. 252 i 253 w złej wierze lub lekkomyślnie jest nałożenie kary grzywny zgodnie z treścią art. 255 k.p.c. zw. art. 163 k.p.c. lub art. 1053 k.p.c. W świetle art. 254 par. 1 k..p.c. badanie prawdziwości pisma może się odbywać bez udziału biegłych, jednakże zasadniczo dokonanie ustaleń w tym zakresie wymaga wiadomości specjalnych, a odstąpienie od powołania przez sąd biegłego w sytuacji, gdy prawdziwość pisma została zakwestionowana przez strony, może mieć miejsce w wypadkach jedynie wyjątkowych, gdy fałsz podpisu jest tak oczywisty, że na tle konkretnych okoliczności jego stwierdzenie nie nasuwa wątpliwości.[34]
Opracował rp.r dr. Marek Stachowski
-------------------------------------------------------------------------------- [33] Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - V Wydział Cywilny z dnia 25 października 2018 r. V ACa 1480/17 |
||||